MUHTASAR İLMİHAL

195 “Ben bu kadar günahlar işledim. Cehennemi boyladım. Bana kurtuluş yoktur.” gibi ümitsizlik içinde bulunmak da küfürdür. Peygamber Efendimiz (s.a.v.): “Mü’min, korku ile ümit arasında olmalıdır.” buyuruyor. Mü’min, Cenâb-ı Hakk’ın rahmetinden dolayı ümit edecek, kendi noksanından dolayı da korkacaktır. Öyle ki, Cen- net’e bir kişi girecek deseler, “Acaba ben miyim?” diye ümitlenecek, Cehennem’e bir kişi atılacak deseler, “Acaba ben miyim?” diye korkacaktır. Bir hadîs-i kudsîde Cenâb-ı Hak: “Kulum bana bir karış gelirse ben ona bir kulaç varırım, kulum bana yürüyerek gelirse, ben ona koşarak varırım.” buyuru- yor. Bu hadîs, Cenâb-ı Hakk’ın kendisinden af ve hida- yet isteyen kuluna af ve hidayeti lütfetmekteki rahmeti- nin ifâdesidir. Tevbenin Kabul Olmasının Şartları İnsan, işlediği günâhın zararını bilmelidir. Çünkü gü- nah insanı dünya ve âhiret saâdetinden uzaklaştırır. İnsan, işlediği günahlardan pişmanlık duymalıdır. Bir daha günah yapmamaya kararlı olmalıdır. Bir gü- nah işleyince hemen akabinde iyilik yapmalı, istiğfâr etmelidir. En büyük istiğfâr tesbih namazıdır. Ayrıca hakkına tecavüz ettiği kimselerle helâlleşmelidir. Kalb gâfil ve günah yapmaya istekli olduğu halde sırf dil ile yapılan tevbe ve istiğfâr faydasızdır.