ИЛЬМИХАЛЬ

76 ва аз љанобат пок намешаванд. Дар мазњаби њанафї дањону бинї, ки дар ѓусл аз хориљи бадан њисобида шудаанд, шустанашон фарз аст, аммо дар мазњаби шофеъї суннат аст. Дандони шахси ѓуслкунанда агар рўйпўш ё пур карда бошад, бо шустани хориљи он ѓусл сањењ мешавад. Дар сурате, ки рўйпўши дандонњо мустањкам набошад ё ќобили берун кардан бошад, бояд дандонњоро берун кунад. Руйпўши дандон ба монанди захм аст, ки болояшмасњ кашида мешавад. Чунонки гирифтани дока аз рўи захм ва шустани зери он маљбурї нест, дандон низ њамин њукмро дорад. Чунонки шўстани рўй дар вузўъ фарз аст, шахсе, ки риши ѓафс дошта бошад маҳс кашидани рўйи риш кофист ва зери он ришро шустан маљбурї нест. Њамчунин, кандани дандони рўйпўш ва шустани зери он лозим намеояд. Муњимтар аз њама он аст, ки ў ба хотири зарурат дандон карда бошад. Масъалаи пур кардани дандон Рўйпўш кардан ва пур кардани дандоне, ки каме аз он шикаста ё онро кирм хўрдааст, љоиз мебошад. Агар бе зарурат барои зебогї рўйпўш ё пур намояд љоиз нест. ИмомМуњаммад, ки яке аз муљтањидони мазњаби њанафї, аст мегўяд: «Дандони ларзоншуда ва афтодаро тилло намудан љоиз аст. Назди имоми