ИЛЬМИХАЛЬ

31 вогузор мегардад. Даврони кўдакї, љавонї ва издивољи њазрати Расул (с) даврањои бењтарини зиндагии эшон буданд. Њар сањифаи зиндагии он њазрат бо чунон фазилату камолот гузашта, ки то кунун насиби њељ инсоне нашудааст. Дар синни 25-солагї бо умм-ул-мўъминин Хадиљаи кубро (р) издивољ карданд. Дар тўли зиндагї њељ гоњ бутњоро парастиш накардаанд ва њатто дар замони тифлї низ бутњоро дўст намедоштанд ва мутобиќ ба дини њазрати Иброњим (а) Худоро ибодат мекарданд. Њамчунин, зуд- зуд ба ѓори Њиро рафта, дар бораи азамату бузургии Аллоњ (љ) андеша мекарданд. Ба ишќу муњаббате, ки Худованд насиби эшон карда буд ѓўтавар шуда, бо нури тавњиде, ки ба ќалбашон тобида буд, Худоро ёд мекарданд. Рўзе њазрати Пайѓамбар (с) дар ѓори Њиро машѓули ибодат буданд, ки Љабраил (ъ) бо амри Худованд барои эътои маќоми пайѓамбарї ба назди эшон омад ва гуфт: «Иќраъ (бихон)». Пайѓамбар гуфтанд: «Ман хонда наметавонам». Љабраил (ъ) дубора такрор кард: «Иќраъ (бихон)». Њазрати Пайѓамбар (с) боз њамон посухро гуфтанд. Сипас, Љабраил (ъ) он Њазратро ба оѓўш гирифта, се бор синаи муборакашонро фишор дод ва њамин тавр, Пайѓамбар (с) тањти як амалиёти маънавї ќарор гирифтанд. Бори саввум