ИЛЬМИХАЛЬ

27 бояд назар кард, ки инсонњо чигуна зиндагї мекардаанд. Чуноне маълум аст, пеш аз ба дунё омаданиПайѓамбар (с) дар тамомидунё бадиюфисќу фуљур њукмрон буд ва мардуми он даврон ба бидъат- уз-залолат одат доштанд. Инсоният аз њаќќоният, адолат ва маданияти инсонї дур гардида, гирифтори гирдоби вањшатнокешуда буд. Њар гуна зулмуфањшу роњзанї ба ављи аъло расида буд. Инчунин, агар касе ба каси дигар ќувваташ мерасид, ба љону мол ва номусаш таљовуз карда, њама дороияшро аз они худ мекард. Баъзе инсонњо гирифтори эътиќодоти ботил ва хурофот шуда, духтарони худро зинда ба гўр мекарданд. Махсусан занон дар љомеа њељ ќадру ќимате надоштанд ва мисли моли беарзиш бо пулу мол хариду фурўш мешуданд. Мардум бо њамдигар душман ва ба ќабилањои гуногун људо шуда буданд ва аз ин рў , миёни ќабилањо њамеша љангњои хунин рўх медод. Мањз дар чунин давру замон буд, ки Расули акрам (с) дар Маккаи мукаррама 12 рабеъ-ул-аввали соли 571 мелодї ба дунё омад. Бояд гуфт, ки њазрати Муњаммад (с) охирин пайѓамбар дар рўи замин буданд ва пеш аз пайѓамбар гардидан низ дорои ахлоќи њасана буда, корњои нек анљом медоданд. Бо амри илоњї «Њамон гуна, ки амр шудаї, њамон гуна