مختصر علم حال

37 ازمنابع فقه حنفی آری، خالق فقط خداوند است و بس. بدون خواست وآفریدن او هیچ چیز ممكن نخواهد بود. به این صورت كه انسان كاسب افعال خود و خداوند آفرینندۀ آن است. ارادۀ جزئیه ای كه به انسان داده شده است چون فرمان و اشترينگ موتر می باشد. انسان فرمان را به هر جهتی بچرخاند موتر (ماشین) نیز به همان طرف خواهد رفت. بناءً انسان عاصی «من چی كار كنم خداوند چنین و گناه كار نمی تواند با گفتن: از مسئولیتخود شانه خالی كند. آری، خواسته و چنین آفریده» خداوند خواسته اما، اراده و سعی بنده اش را در این راستا دیده است كه خواسته و آفریده است. حقیـقـتاً اگر بنده چنین ارادۀ جزئیه و حق ترجیحی نمی داشت، خداوند به بنده اش فرصت امتحان نداده، او را به خیر و شر وادار می كرد، در حالی كه خداوند بعد از مجبور كردن بنـده اش به گناه، از مجازات او منـزه می باشد. (یعنی به ناحق كسی را عذاب نخواهد كرد). «در ازل روح بعضی ها سجده كرده، بعضی ها می گویند: . بعضیها نكرده، روحكسانیكه در ازلسجده نكرده كافر هستند» چنین چیزی به هیچ وجه وجود نـدارد. ایـن ادعایی استكه اعتقاد