مختصر علم حال

121 ازمنابع فقه حنفی َدعـای قـنـوت َاَللهُمّ اِنّا نَسْتَع۪ينُكَ وَنَسْتَغْفِرُكَ وَنَسْتَهْد۪يكَ وَنُؤْمِنُ بِك وَنَتُوبُ اِلَيْكَ وَنَتَوَكّلُ عَلَيْكَ وَنُثْن۪ى عَلَيْكَ الْخَيْرَ كُلّهُ نَشْكُرُك وَالَ نَكْفُرُكَ وَنَخْلَعُ وَنَتْرُكُ مَنْ يَفْجُرُكَ َاَللهُمّ اِيّاكَ نَعْبُدُ وَلَكَ نُصَلّ۪ى وَنَسْجُدُ وَاِلَيْكَ نَسْعٰى ٌوَنَحْفِدُ نَرْجُو رَحْمَتَكَ وَنَخْشٰى عَذَابَك اِنّ عَذَابَكَ بِالْكُفّارِ مُلْحِق الهی! از تو کمک، هدایت و مغفرت می خواهیم به ترجمه: تو ایمان آورده، به تو رجوع و توبـه كرده، به تو توکل و اعتماد می كنیم. ذات تو را با خیر و نیكویی ثنا گفته شكر می كنیم. به هیچ وجه با انکار، تو را نا سزا نمی گوییم. كسانى را كه به تو عصیان می كنند خَلْعْ(قطع رابطه) و ترك می كنیم. الهی! فقط به تو عبادت كرده، فقط برای تو نماز خوانده سجده می كنیم. فقط برای (بندگی) تو سعی و غیرت می كنیم. رحمتت را خواسته، از عذابت می ترسیم چون كه عذاب تو به كفار خواهد رسید.