ILM AL-HÂL

205 skade om droë gras te ontwortel nie, of die droë takke van bome te snoei nie, maar dit is bes om dit ook te vermy. Vermy veral om dit huis toe te neem om as brandstof te gebruik. SAFAR (REIS) Safar (reis) is om te reis op land deur te loop, of op ‘n kameel se rug vir ‘n afstand van agtien uur te reis; dit is negentig kilometer of sestig myl op die see. Enigiemand wat hierdie afstand aflê, word deur Sharî’ah as ‘n Musâfir (Reisiger) beskou. As iemand van plan is om te reis, is hulle onderworpe aan die reëls van Safar (reis), ongeag wat die vervoermiddels is wat hulle gebruik en hoe vinnig hulle by hul bestemming aankom. ‘n Musâfir (reisiger) is onderworpe aan die reëls van reis sodra hy/sy die grense van die buitewyke van ’n dorp/stad verlaat. ‘n Reisiger word toegelaat om nie in die maand van Ramadhân te vas nie. So ’n persoon vas later om, soveel dae as wat hulle verloor het, in te haal. Nietemin, word ‘n reisiger aangeraai om te vas as dit nie ‘n slegte uitwerking op haar/sy gesondheid sal het nie. ‘n Musâfir (reisiger) voer ‘n Salah met vier rakahs uit, met twee rakahs. Hulle voer egter die Fardh (verpligte) deel van die Salâh Al-Maghrib, en Salâh Al-Witr volledig uit. As hul tyd gerieflik is tydens reis of akkommodasie, bied hulle die Sunnah-dele volledig aan. Hulle voer nie die Sun- nah-dele uit, vir ‘n rede soos vrees en probleme met reis, nie.